Το πλέον συγκλονιστικό, όμως, του βουλεύματος είναι ότι η προσπάθεια τόσο της Αγγελικής Τσιόλα όσο και της κατηγορουμένης να αποδώσουν τις πασιφανείς κακώσεις σε έκζεμα που ταλαιπωρούσε την Ίριδα ή στην ανάνηψη από το πλήρωμα του ΕΚΑΒ προσκρούει στις καταθέσεις της Δήμητρας Πισπιρίγκου!
Του Πέτρου Κουσουλού
Κόλαφος για την κατηγορουμένη το σκεπτικό των δικαστών: «Ήξερε τον ακριβή χρόνο που χρειαζόταν για να καταλήξουν τα θύματά της, προσπάθησε να συγκαλύψει το έγκλημα»
Οι κακώσεις που αγνόησαν οι ιατροδικαστές Χρ. Τσάκωνα και Αγγ. Τσιόλα και ο κομβικός ρόλος της θείας των παιδιών
«…Καθόσον και με βάση τα αντικειμενικά ευρήματα αλλά και τις λοιπές αποδείξεις, η λύση του στοματικού βλεννογόνου δεν σχετίζεται με το έκζεμα (τοποθετείται σε διαφορετικό σημείο), αλλά πρόκειται για εν ζωή προκληθείσα κάκωση (αιμορραγική διήθηση), καθώς αιμορράγησε (βλ. φωτογραφία της σορού αλλά και ανακριτική κατάθεση Δημ. Πισπιρίγκου, πως πρόκειται για ‘‘ξεραμένο αίμα’’, με περαιτέρω αναφορά ‘‘σαν δάγκωμα στα χείλη’’, ενώ οι μικροεκδορές δεν δύναται να έχουν προκληθεί κατά την προσπάθεια ανάνηψης και να είναι αποτέλεσμα της καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης, στην οποία υπεβλήθη το βρέφος, λόγω του γεγονότος ότι το πλήρωμα του ΕΚΑΒ προσήλθε στο συμβάν με άρτιο εξοπλισμό (γάντια κ.λπ.), αλλά και από το γεγονός ότι ο εν λόγω εξοπλισμός είναι απολύτως συμβατός με νεαρής ηλικίας άτομα (βρέφη – νήπια) και δεν προκαλεί κακώσεις, ενώ και εντέλει, και πιο σημαντικό, το βρέφος ήταν ήδη νεκρό όταν κλήθηκε το πλήρωμα του ΕΚΑΒ να επέμβει, ώστε να μη δύναται να αιμορραγήσει ενόψει της μη κυκλοφορίας του αίματος, λαμβανομένου υπόψη ότι αυτό ουδέποτε επανήλθε στη ζωή, με την επισήμανση πως και νυν υπήρξε καθυστερημένη η κλήση του ΕΚΑΒ προς διασφάλιση του ήδη επελθόντος θανάτου του βρέφους». Πισπιρίγκου
Μάλιστα επισημαίνεται ότι βάσει της κατάθεσης της Δήμητρας Πισπιρίγκου αποκαλύπτεται ότι η κατηγορουμένη της ζήτησε να καλέσει πρώτα τον Δασκαλάκη και εν συνεχεία το ΕΚΑΒ, ενώ το βρέφος είχε μείνει αφρόντιστο (ατάιστο, άνυδρο, χωρίς αλλαγή πάνας!) επί δωδεκάωρο. «Προς επίρρωση των ανωτέρω καταλυτική είναι και πάλι η κατάθεση της αδελφής της κατηγορουμένης, Δήμητρας Πισπιρίγκου, η οποία είναι αυτή που είδε το βρέφος την προηγούμενη ημέρα εν ζωή (ως και την ώρα που πήγε για ύπνο), αλλά ήταν και πάλι η ίδια που βρήκε το βρέφος στην κούνια άσφυγμο, η οποία και κατέθεσε μετά βεβαιότητας πως το βρέφος δεν είχε την προηγούμενη ημέρα τουλάχιστον αυτό το ‘‘ξεραμένο αίμα’’ στο χείλος του, ενώ όταν το βρήκε το επόμενο πρωί είχε την όψη που βλέπει στις φωτογραφίες της σορού, που της επιδείχθησαν.
Περαιτέρω ήταν η ίδια μάρτυς που ανέφερε πως η μόνη που μετέβη να δει το παιδί, όταν κάποια στιγμή ξύπνησε (από ώρα 23.00 της 20.03.2021 που την έβαλε για ύπνο έως ώρα 11.30 π.μ. της επόμενης ημέρας), ήταν η κατηγορούμενη μητέρα του, πιθανόν κατά τις 07.30 περίπου, η οποία και νυν κατέλαβε το αδύναμο βρέφος σε κατάσταση σχεδόν ύπνου και επενήργησε επ’ αυτού, αποφράσσοντας τις αεροφόρους οδούς του (στόμα – μύτη). Μάλιστα εν προκειμένω, ενόψει και της βρεφικής ηλικίας της θανούσης, δεν απαιτήθηκε ιδιαίτερος χρόνος ή προσπάθεια (ως και η Δήμητρα Πισπιρίγκου καταθέτει ότι η κατηγορουμένη έλλειψε ελάχιστο χρόνο από δίπλα της, καθώς είχαν κοιμηθεί μαζί), ενώ, ως διαπιστώνεται, χρησιμοποιήθηκε προς τούτο (άσκηση πίεσης) ένα πανάκι, που συνήθιζε να έχει μαζί του το βρέφος, επί του οποίου βρέθηκε αίμα και σάλιο».
Επίσης αναφέρεται ότι η αρχική εντύπωση της ιατροδικαστού Αγγελικής Τσιόλα πως το εν λόγω πανάκι χρησιμοποιήθηκε για αποσπόγγιση του βρέφους δεν συνδυάστηκε με τις λοιπές αποδείξεις, καθώς η Δήμητρα Πισπιρίγκου υπήρξε κατηγορηματική πως κανείς δεν σκούπισε το βρέφος, ενώ δεν βρέθηκαν σχετικά ευρήματα στον ρουχισμό του ή στα σεντόνια του, με αποτέλεσμα να καταδεικνύεται πως τούτο χρησιμοποιήθηκε προς σκοπό αποκλεισμού του στόματος (πιθανόν και της ρινός) του βρέφους. Πισπιρίγκου
Στο βούλευμα επίσης επισημαίνεται με έμφαση ότι στην προσπάθειά της η κατηγορουμένη να απομακρύνει από πάνω της τις υποψίες ζήτησε -σχεδόν ένα χρόνο μετά- το εν λόγω πανάκι από την ιατροδικαστή Τσιόλα, η οποία της εξήγησε πως τούτο αποτελεί πειστήριο και δεν επιστρέφεται, «ήτοι παρά τον πόνο της για τον χαμό ήδη δύο έως τότε τέκνων της είχε στον νου της να αναζητήσει το μοναδικό εύρημα – πειστήριο, με το πρόσχημα να κρατήσει κάτι από το θανόν βρέφος!, ενώ και ενώπιον της ανακρίτριας ζήτησε να δει φωτογραφίες του θανόντος βρέφους για να δώσει τις εξηγήσεις της περί της λύσης του βλεννογόνου και προς απόκρουση της κατηγορίας εις βάρος της».
Επανεξέταση
Στο πολυσέλιδο δικόγραφο σημειώνεται ότι εκτός από τα σημάδια στο πρόσωπο της Ίριδας από την ιστολογική επανεξέταση του Χρήστου Ευτυχιάδη διαπιστώθηκαν και άλλα ευρήματα ασφυκτικού θανάτου, όπως εικόνα θύμου δίκην έναστρου ουρανού – εικόνα ενδεικτική υποξίας, στικτές αιμορραγικές πετεχειώδεις κηλίδες – ασφυκτικές κηλίδες στα υπολείμματα των πνευμόνων κ.λπ., τα οποία σε συνδυασμό και με τις προαναφερόμενες κακώσεις και την έλλειψη παθολογικής αιτίας θανάτου (καθώς το καρδιακό νόσημα ευθέως αποκλείστηκε κατόπιν των εξονυχιστικών εξετάσεων του βρέφους μεταθανάτια) αλλά και της θέσεως που βρέθηκε (ανάσκελα) αποκλείουν τον ατυχηματικό θάνατο, ως και τον παθολογικό και «οδηγούν πρόδηλα στον ασφυκτικό θάνατο διά επενέργειας ενήλικου προσώπου, ήτοι της κατηγορουμένης, που ήταν και νυν η μόνη που επιλήφθηκε του προσώπου του κατά τη διάρκεια της τελευταίας εν ζωή νύχτας του».
Συνακόλουθα σημειώνει το βούλευμα «τόσο από τη γνωμοδότηση των Ν. Καρακούκη – Ν. Καλόγρηα όσο και από τον παθολογοανατόμο Χ. Ευτυχιάδη αποκλείεται το ενδεχόμενο αιφνίδιου βρεφικού θανάτου (SIDS), τόσο ενόψει του γεγονότος ότι η αβάπτιστη ανήλικη δεν ανήκει στην πλειονότητα τέτοιων θανάτων (καθώς αφορά στο 90% των περιπτώσεων βρέφη 4 έως 6 μηνών και κυρίως άρρενα τέκνα) αλλά και διότι εν προκειμένω η πιθανότητα συνδρόμου αιφνίδιου θανάτου μηδενίστηκε μετά τη διαδικασία χρώσης “fibronectin’’, η οποία κατέδειξε εστιακή θετικότητα στα μυοκαρδιακά κύτταρα και η οποία στόχο είχε τη διαφοροδιάγνωση αιφνίδιου βρεφικού θανάτου και ασφυξίας, καθώς κατέδειξε εν προκειμένω ασφυξία. Η πράγματι χρησιμοποίηση της εν λόγω χρώσης (η οποία αμφισβητήθηκε συλλήβδην από την κατηγορουμένη τόσο ότι έγινε, όσο και ως προς τα αποτελέσματά της) προκύπτει από αντίστοιχο έγγραφο του ΚΑΤ (όπου και υπάρχει αυτή η χρώση) αλλά και από τη διευθύντρια του οικείου εργαστηρίου, ως και τη συνημμένη εκτύπωση εκ του ίδιου του μηχανήματος στο οποίο χρησιμοποιήθηκε η χρώση, όπου καταγράφεται χρήση χρώσης από τον Χ. Ευτυχιάδη στον κρίσιμο χρόνο, που τούτος λέει πως τη διενήργησε… Ως εκ τούτου και συνδυαστικά από άπαντα τα ανωτέρω κρίνεται πως υφίστανται επαρκείς ενδείξεις ενοχής της κατηγορουμένης για την παραπομπή της για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας με πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση και για το ανωτέρω ανήλικο βρέφος…», καταλήγει το βούλευμα.
Τα 5+1 στοιχεία που καίνε την κατηγορουμένη!
Στο βούλευμα καταγράφονται 5+1 στοιχεία τα οποία στην πραγματικότητα «καίνε» την κατηγορουμένη από την Πάτρα:
1) Η ιατροδικαστική γνωμοδότηση των Καρακούκη – Καλόγρηα, οι οποίοι «ακολουθώντας την τυπική ιατροδικαστική μεθοδολογική προσέγγιση για αιφνίδιους μη αναμενόμενους θανάτους βρέφους/νηπίου/παιδιού καταλήγουν, για τον θάνατο των Μαρίας – Ελένης (Μαλένας) Δασκαλάκη και αβάπτιστου θήλεος (Ίριδας) Δασκαλάκη, με επιστημονική ασφάλεια στην κατάδειξη του ασφυκτικού μηχανισμού δι’ αποφράξεως των έξω στομίων των αεροφόρων οδών ως αιτίας θανάτου αυτών». Στο δικόγραφο σημειώνεται ότι τόσο το σκεπτικό όσο και το συμπέρασμα της συγκεκριμένης γνωμοδότησης αμφισβητείται (σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό) από άλλους ιατροδικαστές μάρτυρες, όπως η Χρ. Τσάκωνα, η Αγγ. Τσιόλα, η Ουρ. Δημακοπούλου, ο Χρ. Κραββαρίτης και ο Σ. Μεσογίτης, ωστόσο «δεν δύναται να αγνοηθεί, για τους εξής λόγους: α. συνυπογράφεται από δύο εμπειρότατους ιατροδικαστές και συγκεκριμένα ο μεν ιατροδικαστής Νικόλαος Καρακούκης τυγχάνει προϊστάμενος στην Ιατροδικαστική Υπηρεσία Αθηνών και -εκ του νόμου- σε όλες τις Ιατροδικαστικές Υπηρεσίες της χώρας, ιατροδικαστής Α΄ τάξεως, διδάκτωρ Ιατροδικαστικής με προϋπηρεσία 30 ετών, ο δε ιατροδικαστής Νικόλαος Καλόγρηας τυγχάνει ιατροδικαστής Α΄ τάξεως με προϋπηρεσία 22 ετών (τη στιγμή που λ.χ. η Ουρανία Δημακοπούλου είναι ειδικός ιατροδικαστής μόλις από το 2016), β. το συμπέρασμά της έχει διατυπωθεί με βεβαιότητα (‘‘με επιστημονική ασφάλεια’’ και χωρίς όρους και πιθανολόγηση, γ. ορισμένα από τα πιο κρίσιμα σημεία του σκεπτικού της επιβεβαιώνονται και από άλλους επιστήμονες ιατροδικαστές, παθολογοανατόμους, ιατρούς, όπως αναπτύχθηκε αναλυτικά ανωτέρω, και δ. οι ως άνω ιατροδικαστές ορίστηκαν μετά από παραγγελία του εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών, επομένως δεν συνδέονται με σχέση εντολής με κανέναν από τους διαδίκους (κατηγορουμένη – υποστηρίζοντα την κατηγορία).
2) Πέρα από την προαναφερθείσα ιατροδικαστική γνωμοδότηση των Καρακούκη – Καλόγρηα, από όλα τα προαναφερθέντα αποδεικτικά μέσα προέκυψε ότι ο θάνατος των παιδιών χαρακτηρίζεται στη μεν περίπτωση της Μαλένας από έναν μεγάλο αριθμό θεραπόντων ιατρών ως αναπάντεχος και μη αναμενόμενος, στη δε περίπτωση της Ίριδας από εξετασθέντες ιατροδικαστές (λ.χ. Δημακοπούλου, Τσιόλα) ως αδιευκρίνιστης αιτίας.
3) Από τις μαρτυρικές καταθέσεις προέκυψε ότι η κατηγορουμένη, σε αμφότερους τους ερευνώμενους θανάτους, ήταν ο άνθρωπος που είδε για τελευταία φορά το κάθε παιδί ζωντανό. Το γεγονός αυτό θα πρέπει να αξιολογηθεί σε συνδυασμό με το ότι ο μηχανισμός θανάτου σε αμφότερους τους ερευνηθέντες θανάτους είναι ο ίδιος, επομένως διαγράφεται ένα συγκεκριμένο modus operandi, καθώς και το ότι η ίδια είχε βασικές γνώσεις νοσηλευτικής και πρώτων βοηθειών, επομένως λογικά γνώριζε πώς λειτουργεί ο μηχανισμός της ασφυξίας.
4) Όπως προκύπτει από τα έγγραφα που έχουν συμπεριληφθεί στη δικογραφία, έχει ήδη ασκηθεί σε βάρος της κατηγορουμένης ποινική δίωξη για την πράξη της ανθρωποκτονίας με πρόθεση, τελεσθείσα σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, τετελεσμένης και σε απόπειρα, φερόμενη ως τελεσθείσα σε βάρος του μεγαλύτερου σε ηλικία τέκνου της Γεωργίας Δασκαλάκη.
5) Από τις μαρτυρικές καταθέσεις που προεκτέθηκαν και αξιολογήθηκαν προέκυψε ότι η κατηγορουμένη προέβη σε ενέργειες που σκοπό είχαν να επηρεάσουν τις έρευνες των (εισαγγελικών και ιατροδικαστικών) Αρχών για τα αίτια θανάτου της Ίριδας. Συγκεκριμένα, όπως προαναφέρθηκε, ζήτησε τηλεφωνικά από την ιατροδικαστή Αγγελική Τσιόλα να της αποδώσει το πανάκι – πειστήριο.
6) Από τις μαρτυρικές καταθέσεις προέκυψε ότι, κατά τον θάνατο της Μαλένας, καθυστέρησε να ειδοποιήσει το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.
