Ασφυκτικές πιέσεις δέχονται οι δικαστές για να απαλλάξουν τους τραπεζίτες από το αδίκημα της απιστίας και να γλιτώσουν το <σκαμνί>, που λέει ο λαός, ή, ακόμη και την φυλακή.
Της Τζώρτζιας Κοντράρου
Πόθεν προκύπτει αυτό; Βοά ο Άρειος Πάγος και ο ευρύτερος νομικός κόσμος. Ωστόσο για να υποστηριχθεί βασίμως και εγκύρως οφείλεται να παρουσιαστούν αδιάσειστα στοιχεία, τριπλοτσεκαρισμένα. Ιδιαίτερα όταν αφορούν τα έργα και τις ημέρες δικαστικών λειτουργών. Αλλά πώς να τσεκαριστούν όταν τα πόθεν έσχες των δικαστικών λειτουργών δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας; Ούτε στη Βουλή δεν τα στέλνουν οι δικαστικές αρχές. Πώς να τσεκαρισθεί όταν προσκρούουν δήθεν στα προσωπικά δεδομένα οι δανειοδοτήσεις των δικαστικών λειτουργών; Οι εξυπηρετήσεις των τραπεζών στα δάνεια τους, αλλά και οι εξυπηρετήσεις που παρέχουν σε κέντρα εξουσίας με αντάλλαγμα την υποθήκη της ιεραρχικής εξέλιξης εντός, αλλά και μετά τη δικαστική καριέρα;
Ίδιος, «βουβός» , ωστόσο, εκκωφαντικός ήταν ο θόρυβος που είχε διαχυθεί σε ολόκληρη την ιεραρχία του δικαστικού σώματος απ΄άκρου εις άκρον της χώρας όταν η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου απέρριψε τις προσφυγές των δανειοληπτών σε ελβετικό φράγκο, αγνοώντας προκλητικά αποφάσεις των άλλων ευρωπαϊκών κρατών αλλά και του ίδιου του δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής ‘Ένωσης.
Πίσω, ακριβώς, από το δυσαπόδεικτο γίνεται η ζημιά ή κρύβεται η αλήθεια. Οι συντεταγμένοι φορείς δημόσιας έκφρασης των δικαστικών λειτουργών αντιδρούν με σφοδρότητα όταν δέχονται κριτική για την άσκηση του λειτουργήματος τους. Διατηρούν και μάχονται για την αυθεντία τους και απαιτούν σεβασμό σε αρχές κι αξίες που οι ίδιοι καταπατούν.
Ανεξαρτησία. Για ποια ανεξαρτησία γίνεται λόγος όταν η δικαιοδοτική τους κρίση εστιάζεται σε «θελήματα» που θα επιφέρουν την προσωπική τους ανέλιξη; Κύρος. Για ποιο κύρος μιλάμε όταν οι γραμμές είναι ανοικτές σε κέντρα εξουσίας εκτός δικαιοσύνης; Εμπιστοσύνη. Ποια εμπιστοσύνη εμπνέουν στους πολίτες όταν «όπου ισχυρός και ατιμώρητος»; Αμεροληψία. Οποτεδήποτε ερωτηθούν οι πολίτες, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Δεν εμπιστεύονται το αμερόληπτο των λειτουργών της Δικαιοσύνη.
Μα, στο βάθος τους, δεν την εμπιστεύονται και όσοι το δηλώνουν δημόσια και εμφατικά ή προσφεύγουν σε αυτήν. Όλες οι επιστημονικές έρευνες το επιβεβαιώνουν.
Σε μια εποχή πλήρους αποδόμησης των θεσμών, θα ήταν η ευκαιρία της τρίτης εξουσίας να κάνει τη διαφορά.
Απέτυχε όταν βρέθηκε μπροστά στα μνημόνια που κατέστησαν υποτελές στους δανειστές το κράτος και φτωχοποίησαν το λαό.
Απέτυχε στην πάταξη της διαφθοράς. Και σήμερα βρίσκεται ενώπιον νέας πρόκλησης: Να οδηγήσει στο εδώλιο έναν από τους πλέον καθοριστικούς μοχλούς χρεοκοπίας της χώρας. Τους πρωταγωνιστές του τραπεζικού κατεστημένου. Αυτούς που η τελευταία κυβέρνηση θέλει να αμνηστεύσει για μέσου των δικονομικών μεθόδων που ψήφισε.
Οι ψίθυροι λένε πώς θα γλιτώσουν με τη βούλα του Αρείου Πάγου.Με πιέσεις, παραινέσεις, εκβιασμούς, υποσχέσεις και εξαγορές. Εάν οι ψίθυροι αυτοί μετουσιωθούν σε αμετάκλητη δικαστική απόφαση, άντε να πείσεις πώς όλα αυτά δεν βρήκαν πρόσφορο και γόνιμο έδαφος. Είναι μία ακόμη δοκιμασία για τη Δικαιοσύνη. Και πρόκληση για τους λειτουργούς της. Ίδωμεν.
