Σε μία απόφαση – σταθμό προχώρησε το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών για όσους συμμετέχουν στο πρόγραμμα της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης (ΔΥΠΑ), για εργασία σε φορείς του Δημοσίου ή Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μέχρι την ηλικία των 74 ετών, προκειμένου να συμπληρώσουν την αναγκαία ασφάλιση και να συνταξιοδοτηθούν.
Σύμφωνα με αυτήν δεν θα απολύονται με τη συμπλήρωση του 24μηνου της χρονικής διάρκειας του προγράμματος, εφόσον δεν έχουν συμπληρωθεί ακόμη τα απαιτούμενα ένσημα για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος και οι φορείς θα μπορούν να συνεχίσουν να τους απασχολούν.
Όπως αναφέρει η απόφαση, που δημοσίευσε το ΕΝΥΠΕΚΚ, ο περιορισμός της χρονικής διάρκειας της απασχόλησης κάθε «ωφελούμενου» για χρονικό διάστημα μέχρι και 24 μήνες, εφόσον μέσα σε αυτή τη διετία ο εργαζόμενος δεν θεμελίωνε συνταξιοδοτικό δικαίωμα, «ουδόλως εξυπηρετεί τον ως άνω σκοπό της ΚΥΑ, ευρισκόμενος σε προφανή αντίθεση με αυτόν, αλλά και τις διατάξεις 21 παρ. 3 και 22 παρ.5 του Συντάγματος».
Το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών επισημαίνει μάλιστα πως «σε περίπτωση που οι δυνάμει αυτού απασχολούμενοι περιέλθουν εκ νέου σε καθεστώς ανεργίας, μετά τη λήξη της σύμβασής τους, ενόψει και της προχωρημένης ηλικίας τους, η οποία εξ αντικειμένου καθιστά δυσχερή την απορρόφησή τους στην αγορά εργασίας, θα επανέλθουν σε μια κατάσταση που θα καταστήσει δυσχερή έως αδύνατη τη συνταξιοδότησή τους», δηλαδή δεν θα έχει επιτευχθεί ο σκοπός του προγράμματος.
Αντιθέτως, σημειώνει το Δικαστήριο βάσει και της σχετικής υπουργικής απόφασης «καθίσταται σαφές ότι το απώτατο χρονικό διάστημα των είκοσι τεσσάρων συνολικά μηνών, αφορά μόνο την υποχρέωση επιδότησης του εργαζόμενου από τη ΔΥΠΑ και όχι τη διάρκεια της σύμβασης εργασίας του τελευταίου, η εξακολούθηση της οποίας και μετά το ως άνω χρονικό σημείο ουδόλως απαγορεύεται από το άρθρο αυτό».
Συμπλήρωση ενσήμων για σύνταξη
Και στην απόφασή του καταλήγει: «Επομένως, από το σκοπό του σχετικού προγράμματος που είναι ακριβώς η συμπλήρωση του απαιτούμενου συντάξιμου χρόνου του ωφελούμενου (εργαζόμενου), για θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος, υπό το ερμηνευτικό πρίσμα των προαναφερόμενων συνταγματικών διατάξεων, δίδεται μια ουσιαστική κατεύθυνση για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας που δημιουργούνται από αυτό, μέχρι το οριστό χρονικό σημείο της συνταξιοδότησης κάθε εργαζομένου, εφόσον ο εργοδότης του επιθυμεί τη συνέχιση των συμβάσεων αυτών και μετά το επιδοτούμενο χρονικό διάστημα των συνολικά είκοσι τεσσάρων μηνών. Συνεπώς, για τις συμβάσεις αυτές, κατά την κρίση του Δικαστηρίου τούτου, δεν έχει εφαρμογή η απαγόρευση συνέχισής τους βάσει των άρθρων 103 παρ. 7 και 8 του Συντάγματος και 36 ν. 4765/2021, αφού η απορρέουσα από τα άρθρα 21 παρ. 3 και 22 παρ. 5 του Συντάγματος ανάγκη ειδικής προστασίας του γήρατος και του δικαιώματος κοινωνικής ασφάλισης των πολιτών, που εμπεριέχει τη δυνατότητα συνταξιοδότησής τους, υπερισχύει της απαγόρευσης των άρθρων 103 παρ. 7 και 8 του Συντάγματος και 36 ν. 4765/2021, συνεκτιμωμένης προς τούτο και της αναφερόμενης ανωτέρω απορρέουσας από το άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος αρχής της αναλογικής ισότητας, διότι η κατά τα ανωτέρω ρυθμιζόμενη δια της 28286/450/2017 ΚΥΑ, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, περίπτωση απασχόλησης ατόμων προς θεμελίωση δικαιώματος συνταξιοδότησης, αφορούσε σε ειδικώς και περιοριστικώς καθοριζόμενες ηλικιακές ομάδες πολιτών, για τις οποίες υπολείπεται μικρό χρονικό διάστημα για τη συνταξιοδότησή τους, προς το σκοπό διασφάλισης της ικανότητας αντιμετώπισης των βιοτικών αναγκών τους, όταν περιέλθουν σε κατάσταση γήρατος».
Στο πλαίσιο αυτό, η ΕΝΥΠΕΚΚ καλεί την κυβέρνηση «να εφαρμόσει τη συγκεκριμένη απόφαση και να εναρμονίσει όλες τις δημόσιες υπηρεσίες της (ως εργοδότες σχετικών προγραμμάτων για την απασχόληση μακροχρόνια ανέργων) με τον ορθό νομικό συλλογισμό της σημαντικής αυτής απόφασης. Όσοι και όσες έχουν ανάγκη περισσότερου ή λιγότερου χρόνου για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος πρέπει να ενθαρρυνθούν και να απασχολούνται χωρίς τον φόβο της απόλυσης».
“Λάθος” σε υπολογισμό οφειλής οδήγησε σε ακύρωση διαταγής πληρωμής
