Χωρίς να λαμβάνει υπόψη απόφαση, όπου είχε βρεθεί να μην διαθέτει ενεργητική νομιμοποίηση για κατάσχεση λόγω οφειλής και είχε ακυρωθεί η διαδικασία, fund προχώρησε σε νέα αναγκαστική εκτέλεση έναντι του ίδιου οφειλέτη και για την ίδια αιτία.
Μόνο που και σε αυτή την περίπτωση επέμεινε να μην αποδείξει τη νομιμοποίησή του για την κίνηση των διαδικασιών, μη συγκοινοποιώντας σχετικές συμβάσεις διαχείρισης.
Έτσι, ήρθε εκ νέου ανακοπή της εκτέλεσης κατάσχεσης από το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά, όπου μεταξύ άλλων ανέφερε πως η εταιρεία διαχείρισης επιχείρησε ουσιαστικά να διαρρήξει το δεδικασμένο της προηγούμενης απόφασης.
Όπως αναφέρεται η προηγούμενη απόφαση «συνιστά τελεσίδικη κρίση, η οποία, σύμφωνα με τα ειδικότερα εκτεθέντα στη μείζονα σκέψη της παρούσας, καθίσταται δεσμευτική για το παρόν Δικαστήριο καθόσον το δεσμευτικό πόρισμα της ανωτέρω απόφασης επανακύπτει στην παρούσα Δίκη ως προδικαστικό ζήτημα. Έτσι, το δεδικασμένο της ανωτέρω απόφασης, το οποίο λαμβάνεται υπόψη και αυτεπαγγέλτως από το παρόν Δικαστήριο, και προκύπτει από το προσκομιζόμενο και επικαλούμενο αποδεικτικό υλικό της δικογραφίας, εκτείνεται δεσμευτικά επί της παρούσας Δίκης περί την εκτέλεση, καθόσον και στην Δίκη αυτή κρίνεται η ίδια έννομη σχέση και το ίδιο νομικό ζήτημα με αυτό που κρίθηκε με την προηγούμενη απόφαση».
Ωστόσο, σύμφωνα με το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά, «η καθ’ ης επισπεύδει για την ίδια ανωτέρω αιτία νέα εκτέλεση κατά της ανακόπτουσας με την ίδια δικονομική έλλειψη, χωρίς δηλαδή να έχει άρει την ανωτέρω πλημμέλεια και να έχει συγκοινοποιήσει αντίγραφο της ανωτέρω σύμβασης, πράγμα που η ίδια ουδόλως αρνείται, με τις νόμιμα κατατεθείσες από 13ης-06-2025 προτάσεις της, ότι παρέλειψε».
Προσθέτει δε πως «το δεδικασμένο αποτελεί έννομη συνέπεια της τελεσίδικης δικαστικής απόφασης, που διασφαλίζει την δεσμευτικότητα του περιεχομένου της και καλύπτει και τα τυχόν νομικά σφάλματά της. Ειδικότερα, οι διάδικοι πρέπει να συμπεριφέρονται σύμφωνα με το περιεχόμενό της, ώστε να μην ανατρέπονται όσα κρίθηκαν τελεσίδικα, πράγμα που η καθ’ ης δεν έπραξε. Περαιτέρω, το δεδικασμένο εκτείνεται και στα δικονομικά ζητήματα, αναφορικά δε με το επίμαχο ζήτημα έχει ήδη κριθεί ότι η καθ’ ης δεν νομιμοποιείται να επισπεύσει αναγκαστική εκτέλεση σε βάρος της ανακόπτουσας, δίχως την προηγούμενη συγκοινοποίηση του ανωτέρω εγγράφου, το δε περιεχόμενο της ανωτέρω απόφασης λαμβάνεται υπόψη από το παρόν Δικαστήριο ως αμάχητη αλήθεια».
Και όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει: «Άλλωστε. η καθ’ ης θα μπορούσε να επανέλθει επισπεύδοντας νέα εκτέλεση, συγκοινοποιώντας το επίμαχο έγγραφο και θεραπεύοντας αυτό που κρίθηκε ως πλημμέλεια, πλην όμως ουδόλως συμμορφώθηκε με την απόφαση. Σε κάθε περίπτωση, η προηγούμενη απόφαση που εξεδόθη επί της ανακοπής είχε διαγνωστικό χαρακτήρα, που η καθ’ ης, μη συμμορφούμενη με το περιεχόμενό της, επιχειρεί να διαρρήξει».
Για τους λόγους αυτούς, το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά έκανε δεκτή την ανακοπή και όρισε την ακύρωση της διαταγής πληρωμής, με την οποία επισπεύδεται η αναγκαστική εκτέλεση, όπως και η κατασχετήρια έκθεση.
