Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία όφειλε να τηρήσει τις προβλεπόμενες διαδικαστικές και ουσιαστικές εγγυήσεις του Κανονισμού (ΕΕ) 2017/1939 και να ασκήσει την αρμοδιότητά της με γνώμονα την αρχή της υπεροχής του ενωσιακού δικαίου και την υποχρέωση προστασίας των οικονομικών συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η απόφαση του ενδέκατου μόνιμου τμήματος στις 2 Ιουνίου 2023, με την οποία η υπόθεση της Σύμβασης 717 παραπέμφθηκε στη Βουλή των Ελλήνων, εκδόθηκε κατά παράβαση του Κανονισμού, διότι η EPPO δεν εξάντλησε τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτόν και από τις αρχές του ενωσιακού δικαίου.
Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία πριν αποφασίσει την παραπομπή, όφειλε να εφαρμόσει το άρθρο 29 του Κανονισμού (ΕΕ) 2017/1939 και να ζητήσει μέσω της Γενικής Εισαγγελέως την άρση ασυλίας ή προνομίου που τυχόν κάλυπτε τα εμπλεκόμενα πρόσωπα. Το άρθρο αυτό, καθιερώνει ρητή υποχρέωση της Γενικής Εισαγγελέως να προτείνει την άρση ασυλίας πριν από οποιαδήποτε παραίτηση από την ενωσιακή έρευνα.
Η διαδικασία αυτή δεν τηρήθηκε και ως εκ τούτου, η απόφαση του ενδέκατου μόνιμου τμήματος πάσχει από ουσιώδη δικονομική πλημμέλεια.
Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία όφειλε να εφαρμόσει την αρχή της υπεροχής του ενωσιακού δικαίου έναντι του εθνικού, συνδυαστικά με το άρθρο 325 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που επιβάλλει την αποτελεσματική προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Ένωσης.
Κατά συνέπεια, ακόμη και αν το ελληνικό Σύνταγμα περιέχει ειδική διάταξη για την ποινική ευθύνη υπουργών, η EPPO δεν μπορεί να απέχει από την έρευνα σε υποθέσεις που αφορούν διαχείριση ευρωπαϊκών κονδυλίων.
Η υποταγή της ενωσιακής αρμοδιότητας σε εθνικό συνταγματικό περιορισμό συνιστά παράβαση της αρχής της υπεροχής και οδηγεί σε ανεπίτρεπτη αποδυνάμωση της ενωσιακής δικαιοσύνης.
Η EPPO όφειλε να διεξαγάγει πλήρη προκαταρκτική ποινική έρευνα προκειμένου να διαπιστώσει αν τα ευρωπαϊκά κονδύλια που διατέθηκαν για τη Σύμβαση 717 τα καταχράστηκαν ή χρησιμοποιήθηκαν κατά παράβαση των όρων χρηματοδότησης.
Η αρμοδιότητά της καλύπτει όλα τα εγκλήματα που ζημιώνουν ή απειλούν τα οικονομικά συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένων της απάτης, της διαφθοράς, της απιστίας, της κακοδιαχείρισης, της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και των σοβαρών εγκλημάτων ΦΠΑ με διασυνοριακή διάσταση, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εγκαταλειφθεί προ της συλλογής των απαραίτητων αποδεικτικών στοιχείων, μόνο εφόσον διαπιστωνόταν η ύπαρξη θεσμικού κωλύματος μετά από αίτημα άρσης ασυλίας θα μπορούσε να παραπέμψει την υπόθεση στις εθνικές αρχές.
Τέλος, η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία όφειλε να ενημερώσει και να ζητήσει γνωμοδότηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF), σύμφωνα με το άρθρο 99 του Κανονισμού, εφόσον υπήρχε αμφιβολία για την ερμηνεία ή το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 86 του ελληνικού Συντάγματος. Η παράλειψη αυτής της διαβούλευσης ενισχύει την πλημμελή εφαρμογή του ενωσιακού δικαίου και συνιστά θεσμικό κενό.
Συνεπώς, η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία όφειλε να συνεχίσει την ποινική διερεύνηση, να ζητήσει την άρση της ασυλίας των εμπλεκομένων υπουργών, να εφαρμόσει την υπεροχή του ενωσιακού δικαίου και να προστατεύσει τα οικονομικά συμφέροντα της Ένωσης.
Η παραπομπή της υπόθεσης στη Βουλή των Ελλήνων χωρίς να τηρηθούν οι παραπάνω διαδικασίες, παραβιάζει τον Κανονισμό της EPPO, την αρχή της αποτελεσματικότητας και την υποχρέωση λογοδοσίας για τη διαχείριση των ευρωπαϊκών κονδυλίων.
 2017/1939){kind=link}