Ο πρόεδρος της ολομέλειας των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος, Δημήτρης Βερβεσός, μετά την ψήφιση από την Βουλή, του νομοσχεδίου με το οποίο μεταφέρθηκε δικαστηριακή ύλη στους δικηγόρους, σε εκτενή δήλωσή του χαιρετίζει την διεύρυνση αυτή, της δικηγορικής ύλης.
Συγκεκριμένα, ο κ. Βερβεσός επισημαίνει ότι η νομοθέτηση αυτή «αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές στιγμές για το δικηγορικό σώμα, καθόσον, πρωτίστως, επιβεβαιώνει το ρόλο του δικηγόρου ως αμίσθου δημόσιου λειτουργού, πέραν αυτού, ως νομικού παραστάτου και συμβούλου και αναβαθμίζει θεσμικά τη θέση του ως συλλειτουργού της Θέμιδας».
Αναλυτικότερα, η δήλωση του προέδρου της oλομέλειας έχει ως εξής:
«Ψηφίστηκε σήμερα από το Ελληνικό Κοινοβούλιο το σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης για τη διεύρυνση της δικηγορικής ύλης και την εκκαθάριση των αποζημιώσεων της Νομικής Βοήθειας.
Είναι η πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, που δικαστηριακή ύλη μεταφέρεται στους δικηγόρους σε μία προσπάθεια αποσυμφόρησης των δικαστηρίων και δημιουργίας συνθηκών επιτάχυνσης των ρυθμών απονομής της δικαιοσύνης.
Ένορκες βεβαιώσεις, συναινετικές προσημειώσεις (εγγραφές και εξαλείψεις), κληρονομητήρια, αποδοχές κληρονομιάς, σωματεία, ανήκουν πλέον στο έργο του δικηγόρου, αναγνωρίζοντας έμπρακτα τον θεσμικό του ρόλο, αυξάνοντας το κύρος του και διευρύνοντας την επαγγελματική του δραστηριότητα.
Το νομοσχέδιο υπερψηφίστηκε από τη Νέα Δημοκρατία, τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και τη Νίκη. Καταψηφίστηκε από το ΚΚΕ και τη Νέα Αριστερά. Παρόντες δήλωσαν οι Σπαρτιάτες, η Ελληνική Λύση και η Πλεύση Ελευθερίας.
Θεωρούμε ότι η συγκεκριμένη νομοθέτηση αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές στιγμές για το δικηγορικό σώμα, καθόσον, πρωτίστως, επιβεβαιώνει το ρόλο του δικηγόρου ως αμίσθου δημόσιου λειτουργού, πέραν αυτού, ως νομικού παραστάτου και συμβούλου και αναβαθμίζει θεσμικά τη θέση του ως συλλειτουργού της Θέμιδας.
Απέναντι σε αυτό, μειοψηφικές λογικές, που αρθρώθηκαν σήμερα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, βρίσκουν κάθετα αντίθετη την πλειοψηφία του δικηγορικού σώματος και θα απομονωθούν, τόσο αυτές, όσο και οι εκφραστές τους. Ειδικότερα:
1. Η θέση που θεωρεί την μεταφορά της άνω δικαστηριακής ύλης σε δικηγόρους ως μορφή ιδιωτικοποίησης της δικαιοσύνης, παραγνωρίζει τη διάταξη του άρθρου 1 του Κώδικα Δικηγόρων, το οποίο προβλέπει ότι ο δικηγόρος είναι δημόσιος λειτουργός, διάταξη για τη θέσπιση της οποίας αγωνίστηκαν διαχρονικά οι δικηγόροι και οι δικηγορικοί σύλλογοι. Ο δικηγόρος δεν είναι ένας απλός ιδιώτης επιτηδευματίας, αλλά ένας σημαντικός συμπράττων λειτουργός της Θέμιδας και όποιοι θέλουν να υποβαθμίζουν τον θεσμικό ρόλο του, δεν έχουν θέση στην δικηγορική οικογένεια.
2. Η άποψη ότι οι σχετικές διατάξεις προσκρούουν στο Σύνταγμα δεν αντίκειται απαντούν στην πάγια νομολογία των Ανωτάτων Δικαστηρίων της Χώρας, που έχει κρίνει ότι ο δικηγόρος, λόγω του λειτουργηματικού χαρακτήρα του επαγγέλματός του, μπορεί να συμμετέχει στην έκδοση των συντάξεων του ΕΦΚΑ και ότι η συμμετοχή του στη διαδικασία διαμεσολάβησης είναι συνταγματική. Περαιτέρω, η μέχρι σήμερα συμμετοχή των δικηγόρων ως συνδίκων πτώχευσης, κηδεμόνων σχολάζουζας κληρονομιάς, εκκαθαριστών διαθηκών, δικαστικών αντιπροσώπων σε κάθε φύσεως αρχαιρεσίες (εθνικές εκλογές, εκλογές ευρωκοινοβουλίου, δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, ανάδειξης διοικήσεως σωματείων κλπ.) δεν έχει εγείρει κανένα ζήτημα αντισυνταγματικότητας. Άλλωστε, τέτοιο θέμα δεν έχει τεθεί ούτε για τους συμβολαιογράφους ως προς τη συμμετοχή τους στην έκδοση συναινετικών διαζυγίων, στη σύνταξη πινάκων πλειστηριασμού κλπ..
3. Εκείνοι δε, που με περισσό λαϊκισμό διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την ελάχιστη αύξηση του κόστους στην πρόσβαση της δικαιοσύνης, αποφεύγουν να αναφερθούν στα πολλαπλά οφέλη που θα επέλθουν από την επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης και τη σύντμηση του σήμερα υφιστάμενου χρόνου εκδίκασης των υποθέσεων των 1711 ημερών, που κατατάσσει την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η οποία θα συμβεί από την απεμπλοκή δικαστών από διαδικαστικού χαρακτήρα διαδικασίες της εκουσίας δικαιοδοσίας και την ενασχόλησή τους με τα αμιγώς δικαιοδοτικά τους καθήκοντα, γεγονός που θα έχει τεράστιες θετικές συνέπειες τόσο για την οικονομία όσο και για τον μέσο Έλληνα πολίτη, που βιώνει σήμερα φαινόμενα οιονεί αρνησιδικίας.
4. Αυτοί που χαρακτηρίζουν τα συγκεκριμένα μέτρα ως αντίδωρο ή ψίχουλα, χωρίς να προτείνουν κάποιες άλλες ουσιαστικές λύσεις αύξησης του δικηγορικού εισοδήματος στη δύσκολη σημερινή οικονομική και κοινωνική συγκυρία, περιοριζόμενοι στο μηρυκασμό του προβλήματος, προέρχεται ιδίως από εκείνους που καταφέρονταν κατά των θεσμικών οργάνων του δικηγορικού σώματος, επαινώντας τους εκπροσώπους άλλων κλάδων για μικρότερης κλίμακας επιτυχίες (συμβολαιογράφοι για τα συναινετικά διαζύγια, μηχανικοί για τα πιστοποιητικά, λογιστές κλπ)
5. Η συμβολή των δικηγόρων στη διαδικασία της απονομής της δικαιοσύνης και στην επιτάχυνσή της, καθίσταται πλέον ιδιαίτερα σημαντική. Προσπάθειες σύγκρισης μεταξύ Δικαστών και Δικηγόρων και υποβάθμισης ή απαξίωσης των δικηγόρων, ότι δήθεν δεν έχουν τις κατάλληλες γνώσεις για την επίτευξη του έργου που τους ανατίθεται, διαπνέονται από αντιδικηγορικό μένος, παραγνωρίζουν το διακριτό ρόλο των λειτουργών και συλλειτουργών της Δικαιοσύνης, αλλά και την αναγκαία μεταξύ τους συνεργασία και αλληλεπίδραση για την ταχεία και ορθή απονομή της Δικαιοσύνης και εξυπηρετούν αλλότριους σκοπούς και ηνιοχούνται από προσωπικές πικρίες.
Κατανοούμε τους δογματικούς λόγους ή τις πολιτικές σκοπιμότητες που υπαγορεύουν αυτές τις θέσεις, αλλά εμείς θα συνεχίσουμε να κοιτάμε τους δικηγόρους στα μάτια, πορευόμενοι προς το μέλλον και αφήνοντας πίσω τις λογικές του παρελθόντος, με τις οποίες ο δικηγορικός κλάδος έχει πάρει διαζύγιο τα τελευταία χρόνια».
