Μετά από πέντε ώρες απολογίας χωρίς διάλειμμα, ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος περιέγραψε στο δικαστήριο την στιγμή που συνειδητοποίησε πως η Καρολάιν ήταν νεκρή από τα δικά του χέρια που έφραξαν την αναπνοή της με ένα μαξιλάρι.
«Κατάλαβα ότι είναι νεκρή από τους σφυγμούς και από ότι ήταν ανοιχτά τα μάτια της. Είχε αιμάτωμα» είπε ο κατηγορούμενος για τον θάνατο της συζύγου του.
Όπως είπε, μπροστά στο αποτέλεσμα των πράξεών του άρχισε να κλαίει. «Άρχισα να κλαίω. Να κινούμαι πάνω- κάτω στο δωμάτιο. Ακολούθησαν χαοτικές στιγμές. Τραβάω τα μαλλιά μου. Κλαίω, περπατάω πάνω στο δωμάτιο. Είμαι σε πλήρη σύγχυση και διάλυση».
Αναφερόμενος στην παραμονή του εγκλήματος, ο πιλότος είπε πως ήταν μια κανονική μέρα, ενώ θέλησε να ξεκινήσει την διήγηση του από την 8η Μαΐου που «ήμασταν πολύ ευτυχισμένοι. Η Καρολάιν γιόρτασε για πρώτη φορά την γιορτή της μητέρας. Της πήρα λουλούδια».
Σύμφωνα με τον κατηγορούμενο, το επίμαχο βράδυ υπήρξε ένα ακόμη ξέσπασμα της 20χρονης, με αφορμή ένα ασήμαντο περιστατικό με ένα ρούχο που είχε μείνει στην σκάλα του σπιτιού, το οποίο πηγαίνοντας ο ίδιος να τακτοποιήσει άφησε μόνη πάνω στον καναπέ την κόρη τους.
Πρόεδρος: Δεν φαίνεται να ήταν κανένα μεγάλο συμβάν…
Κατηγορούμενος: Μετά μου είπε «καλά, τάισέ την και κάνε ό,τι θέλεις, εγώ πάω για ύπνο. Και εγώ έμεινα με τη μικρούλα.
Πρόεδρος: Τα πράγματα δεν είναι ιδιαίτερα σοβαρά.
Κατηγορούμενος: Ήταν πρόδρομος ενός ξεσπάσματος. Ξέρω τι θα έρθει. Αυτή η μία ώρα με τα νεύρα…ξέρω ότι δεν πρέπει να ρίξω και εγώ λάδι στη φωτιά. Το συνηθισμένο που θα έκανα ήταν να περιμένω και μετά από σαράντα πέντε λεπτά θα μου έστελνε ένα μήνυμα…
Δυστυχώς εκείνο το βράδυ δεν έγιναν έτσι τα πράγματα.
Σύμφωνα με τον κατηγορούμενο, ανέβηκε στο υπνοδωμάτιο με διάθεση να δοθεί τέλος στην ένταση.
«Πήγα να την πάρω αγκαλιά για να δείξω ότι τελείωσε. Πήγε να τιναχθεί και με τον αριστερό αγκώνα αντέδρασε, σαν να λέει “μη με αγκαλιάζεις”. Κατάλαβα ότι δεν ήταν θετική. Πίστευα ότι θα της είχε περάσει…σε όλα τα περιστατικά βίας που είχαν συμβεί μετά από λίγο ηρεμούσε.
Πρόεδρος: Τι ακολούθησε; Σας είπε κάτι;
Κατηγορούμενος: Γύρισε με κοίταξε, είπε «φύγε» και «μη μου φέρεις τη μικρή». Εγώ της είπα «αγάπη μου…».
Πρόεδρος: Το «αγάπη μου» δεν δηλώνει βρασμώ ψυχικής οργής, το αγάπη μου δεν δηλώνει κάτι τέτοιο…
Κατηγορούμενος: Αρχικά πήγα να την αγκαλιάσω…μετά το πρώτο χτύπημα ανέβηκα και στο κρεβάτι πάνω της.
Πρόεδρος: Γιατί ανεβήκατε πάνω της;
Κατηγορούμενος: Χτυπιόταν και προσπαθούσα να την αγκαλιάσω. Ήθελα να της πως χτύπησε τη μικρή.
Πρόεδρος: Όμως αυτό μας είπατε πως έγινε πριν από δυόμισι ώρες. Μετά από αυτό εσείς φύγατε με το παιδί και πήγατε κάτω. Είχαν περάσει δυόμιση ώρες.
Κατηγορούμενος: Εκείνη την ώρα είχα ένα κράμα θυμού, θλίψης και στενοχώριας.
Ο κατηγορούμενος είπε πως η κίνηση της Καρολάιν να τους απωθήσει, τον ίδιο και το μωρό, τον τρόμαξε γιατί φοβήθηκε μήπως στον θυμό της ήταν επικίνδυνη για το παιδί. Τόνισε πως η 20χρονη ήταν τέλεια μητέρα, όμως εκείνο το βράδυ ο ίδιος πανικοβλήθηκε.
Πρόεδρος: Υπήρχε συμπεριφορά της μάνας μέχρι εκείνη την ημέρα που να σας φόβισε για το παιδί;
Κατηγορούμενος: Όχι ήταν η πρώτη φορά, που το ξέσπασμα της αυτό επηρέασε και το παιδί.
Ήθελα να ηρεμήσει.
Πρόεδρος: Πώς θα ηρεμούσε ενώ ήσασταν από πάνω της;
Κατηγορούμενος: Η συγκεκριμένη φορά ήταν η εξαίρεση.
Πρόεδρος: Που αφαιρεί τη ζωή…πότε νιώσατε εκτός ελέγχου;
Κατηγορούμενος: Όταν με έδιωχνε ενώ της έλεγα «κατάλαβες τι έκανες; Χτύπησες το παιδί».
Λίγο νωρίτερα ο πιλότος ανέφερε πως θεωρούσε ιδανική μητέρα την Καρολάιν και δέχθηκε πολλές ερωτήσεις από την πρόεδρο για το αν ήταν ή όχι επικίνδυνη για το παιδί.
Πρόεδρος: Σας ρωτώ ευθέως. Θεωρείτε πως αν ο Θεός ξημέρωνε για αυτήν την γυναίκα θα ήταν επικίνδυνη για το παιδί;
Κατηγορούμενος: Δεν την θεωρώ βίαιο άνθρωπο. Μπορεί να έχει χτυπήσει 50 φορές τον σύντροφό της αλλά δεν είναι ο εαυτός της.
Πρόεδρος: Ήταν κομμάτι της πραγματικότητας που ζούσατε. Η εικόνα της συζύγου σας δεν είναι μόνο η ιδεατή αλλά και η τραυματική. Και βλέπετε ένα κομμάτι που δεν σας άρεσε κι ας μας την περιγράφετε τόσο υπέροχη και εκείνη μέσα από το ημερολόγιο της φαίνεται ότι έβλεπε σε εσάς πράγματα που δεν της άρεσαν.
Κατηγορούμενος: Δεν αποκλείω να έχω εξιδανικεύσει την Καρολάιν στα πάντα από την αγάπη που είχα για αυτήν. Δεν το αποκλείω να μην έβλεπα πράγματα.
Η δολοφονία της Ρόξυ
Ίσως, η πιο δύσκολη στιγμή της απολογίας ήρθε όταν ο συζυγοκτόνος αναφέρθηκε στην απόφασή του να σκοτώσει το σκυλί τους, τη Ρόξυ, προκειμένου «να τον πιστέψουν».
«Η μόνη απίστευτη σκέψη που έκανα για να το πιστέψουν ήταν να κάνω κακό και στο ζωάκι. Στο απελπισμένο μου μυαλό ήταν η πρώτη σκέψη. Πήρα το σκυλί και έβαλα στο κολάρο το λουρί του και το έβαλα στο κάγκελο της σκάλας. Την ώρα που διήρκησε ο θάνατος της και έκλαιγε εγώ έφυγα και πήγα στην κουζίνα γιατί δεν μπορούσα να το βλέπω. Είχα πάρει το μωρό στην αγκαλιά μου για να μη βλέπει όλο αυτό το σκηνικό» είπε χαρακτηριστικά.
Παράλληλα, κλήθηκε να απαντήσει στο γιατί αποφάσισε να βάλει τη μικρή Λυδία πάνω στη νεκρή μητέρα της, πριν καλέσει την αστυνομία για να καταγγείλει τη «ληστεία».
«Είχα απέναντι μου τον άνθρωπο μου και ο,τι κάνω με πονάει. Σκέφτηκα να παρουσιάσω σκηνικό ληστείας. Δεν υπήρχε λογική και καθαρό μυαλό» είπε αρχικά.
Ακολουθεί ο διάλογος:
Πρόεδρος: Αυτό που παρουσιάσατε έγινε πιστευτό. Εγώ προσωπικά σας πίστεψα. Αυτό έγκλημα το βιώσαμε όλοι. Η ελληνική αστυνομία επικήρυξε τους ληστές. Πότε άρχισε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και να στήνετε το σκηνικό της ληστείας;
Κατηγορούμενος: Η πρώτη σκέψη είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πιστέψει κάνεις ότι έγινε ληστεία χωρίς να πειράξουν τίποτα. Η μόνη απίστευτη σκέψη που έκανα για να το πιστέψουν ήταν να κάνω κακό και στο ζωάκι. Στο απελπισμένο μου μυαλό ήταν η πρώτη σκέψη. Πήρα το σκυλί και έβαλα στο κολάρο το λουρί του και το έβαλα στο κάγκελο της σκάλας. Την ώρα που διήρκησε ο θάνατος της και έκλαιγε εγώ έφυγα και πήγα στην κουζίνα γιατί δεν μπορούσα να το βλέπω. Είχα πάρει το μωρό στην αγκαλιά μου για να μη βλέπει όλο αυτό το σκηνικό. Ο,τι θυμάμαι από τις τέσσερις και μετά είναι θολό. Το πρώτο που σκέφτομαι μετά είναι να ανακατέψω τη βιβλιοθήκη. Πέταξα κάτω τη Monopoly. Τράβηξα το καλώδιο της κάμερας. Δεν υπήρχε κανένα πλάνο. Έβγαλα την κάρτα μνήμης. Ο,τι πανικόβλητος έτρεχα στο σπίτι και έκανα ότι είχε τη λογική του παραλόγου.
Πρόεδρος: Γιατί επιλέξατε να βάλτε το βρέφος πάνω στη μητέρα της;
Κατηγορούμενος: Θα ήταν καλύτερα στην κούνια της. Στην κατάσταση που φτάσαμε στα σκατά που φτιάξαμε ήθελα να είναι το παιδί όσο το δυνατόν καλύτερα. Τελευταία κίνηση ήταν να δεθώ με σπάγγο. Έδεσα τα πόδια και τα χέρια μεταξύ τους και είχα δέσει τα μάτια και το στόμα μου.
Πρόεδρος: Γιατί δεν βρέθηκαν αποτυπώματα στα αντικείμενα που αγγίξατε και συνδέονται με την μετέπειτα συγκάλυψη;
Κατηγορούμενος: Κάποια στιγμή όταν έβγαλα το παράθυρο έβαλα τα γάντια της μηχανής. Ενδεχομένως και την κάμερα να την έβγαλα μέντα γάντια. Κάποια στιγμή κατέβηκα στο υπόγειο πήρα τα γάντια για να κάνω τα υπόλοιπα της συγκάλυψης.
Πρόεδρος: Αμέσως μετά το μήνυμα προκύπτει ότι είσαστε στο υπόγειο. Τι δουλειά είχατε στο υπόγειο ενώ είχατε και το παιδί υπό την προστασία σας…
Κατηγορούμενος: Κατά λάθος δεν μπόρεσα να καλέσω με την πρώτη την αστυνομία. Χρησιμοποίησα τα χέρια μου.
Πρόεδρος: Ακολούθως αναφέρετε στις αρχές τα περί ληστείας και επί 37 ημέρες αποκρύψετε το έγκλημα. Αυτό σας ήταν εύκολο;
Κατηγορούμενος: Καθόλου εύκολο. Οι 37 αυτές ημέρες για ο,τι αδικαιολόγητο έγινε δεν ήταν λιγότερο βασανιστικές.
Πρόεδρος: Αν σας βασάνιζε αυτό γιατί δεν πήγατε στις αρχές να πείτε την αλήθεια;
Κατηγορούμενος: Σκέφτομαι ότι το μωρό μου που ήταν όλη μου η ζωή όπως και η μητέρα του ήμουν στον καναπέ στο πατρικό μου με αγκαλιά το μωρό μου και έκλαιγαν όταν γνώρισα τους ανθρώπους στο Ανθρωποκτονιών ειλικρινά πίστευα ότι αργά ή γρήγορα θα εύρισκαν την αλήθεια. Είχα πολλές ευκαιρίες αν ήθελα να έχω φύγει αν η βούληση μου ήταν να παρατήσω τους πιο κοντινούς ανθρώπους.
Πρόεδρος: Παραμείνετε εδώ για να αντιμετωπίσετε τις συνέπειες των πράξεών σας;
Κατηγορούμενος: Εγώ είναι αδύνατον να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα ξαναδώ τη γυναίκα μου. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να έχω αγκαλιά την κόρη μου και ότι δεν θα την αφήσω ποτέ. Ήλπιζα ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα το κατάφερνα.
Πρόεδρος: Είχατε το ηθικό ανάστημα να μεγαλώσετε αυτό το παιδί;
Κατηγορούμενος: Εγώ ήμουν διαλυμένος και το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν κάθε δευτερόλεπτο να προσπαθώ για εκείνη που δεν θα γνωρίσει τη μητέρα της εξαιτίας μου. Και η Καρολάιν θα έπρεπε να είναι δίπλα μου. Όχι εδώ. Να είμαστε κάπου αλλού. Στο παιδί μου αξίζουν τα πάντα αλλά τα πάντα δεν θα τα έχει ποτέ γιατί δεν έχει τη μανούλα της , την οποία της τη στέρησαν εγώ.
Πρόεδρος: Στερήσετε από την πεθερά σας αυτό για το οποίο θρηνούσε.
Κατηγορούμενος: Θρηνούσαμε μαζί. Είστε σε μια δίκη που ο άνθρωπος που δικάζεται θρηνεί κάθε μέρα.
Πρόεδρος: Κερδίσατε την ελευθερία σας για τριάντα επτά ημέρες και μεγαλώναμε το παιδί σας.
Κατηγορούμενος: Η ζωή μου τελείωσε πέρυσι τέτοια μέτρα Όταν έχασα την Καρολάιν.
