Φοβισμένοι στους ανωτέρους τους και στους ισχυρούς, υπερόπτες στους ανήμπορους και στους υπό κατηγορία.
Της Τζώρτζιας Κοντράρου
Πολίτες δευτέρας κατηγορίας όσοι προσέρχονται στα δικαστήρια; Ασφαλώς και όχι για όλους τους απλούς πολίτες. Για την έδρα, όμως κάθε δικαστηρίου, η αντίληψη είναι εκ διαμέτρου αντίθετη. Γαλουχημένοι από τους διδασκάλους τους ότι μετά το θεό είναι αυτοί (ευτυχώς που έχει καταργηθεί η θανατική ποινή στη χώρα μας), εισέρχονται στις δικαστικές αίθουσες θεωρώντας ότι θα διεκπεραιώσουν υποθέσεις μικροκομπιναδόρων, ρομά, αιγυπτίων (που τους εξετάζουν χωρίς επίσημο μεταφραστή) και θεωρούν πως απευθύνονται σε ακροατήριο ανάλογο ( Στ’ Κακουργιοδικείο Αθηνών δικάσιμος 20/6/22).
Η συμπεριφορά των δικαστικών λειτουργών προς τους δικηγόρους, η οποία ήταν προκλητική, προσβλητική και απαράδεκτη την περασμένη δεκαετία, βελτιώθηκε κάπως μετά τις ηχηρές και έντονες αντιδράσεις των φορέων τους δικηγορικού κόσμου.
Οι απλοί πολίτες, ωστόσο, δεν έχουν συγκροτημένο φορέα για να αντιδράσουν. Η παρουσία του Τύπου θα μπορούσε να βάλει φραγμό στους αγενείς και να περιορίσει τις αντιλήψεις «αυθεντίας» κάθε τηβεννοφόρου (που λέει ο λόγος, γιατί τηβέννους δεν φοράνε οι κατώτεροι) εάν ήταν επαρκές το ανθρώπινο δημοσιογραφικό προσωπικό, αλλά κυρίως μη εξαρτώμενο από αφεντικά με ανοικτές δικαστικές υποθέσεις.
Έτσι, δυστυχώς, ο Τύπος, τα ΜΜΕ είναι συστηματικά απόντα από τις αίθουσες των δικαστηρίων, εκεί που στενάζει η Ελλάδα. Εκεί, που δικαστές, πρόεδροι των δικαστηρίων, δεν εμποδίζονται να αποβάλλουν από τις αίθουσες ακόμη και δημοσιογράφους, που είναι εκείνοι που υπηρετούν και μετουσιώνουν τη συνταγματική επιταγή της δημοσιότητας μιας δίκης. Και το κάνουν εκ του ασφαλούς, αφού γνωρίζουν πώς κανένας ιδιοκτήτης ΜΜΕ δεν θα υπερασπισθεί την ελευθερία του Τύπου και συνεπώς τη δουλειά του δημοσιογράφου υπαλλήλου του. Γιατί ο στόχος είναι να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα και όχι το κοινωνικό αγαθό του ελέγχου κάθε εξουσίας προς όφελος του λαού.
Τελευταία, μετά την εξαπόλυση διώξεων δικαστών από την πρόεδρο του Αρείου Πάγου, για καθυστερήσεις και αναβολές, προβάλλεται το άλλο άκρο της παθογένειας. Διεξάγονται δίκες χωρίς την παρουσία ουσιωδών μαρτύρων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα πρόσφατη δίκη του Ταμείου των δημοσιογράφων. Η δίκη διεξήχθη χωρίς την κατάθεση της βασικής μάρτυρος που ήταν η επιθεωρήτρια του υπουργείου Οικονομικών, η οποία με την έκθεση της διαπίστωσε ζημιές εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, και αποτέλεσε τη βάση για την ποινική διαδικασία. Δεύτερο πρόσφατο παράδειγμα η άρνηση του κακουργιοδικείου να καλέσει εκπροσώπους του δημοσίου που θα υποστηρίξουν τις κατηγορίες για την προάσπιση των συμφερόντων του.
Ο δικηγορικός κόσμος προσπαθεί να προσαρμοσθεί, κρατώντας στάση ένοχης ανοχής, καθώς γνωρίζει τη συμμετοχή του στα «τερτίπια» που έως τώρα χρησιμοποιούσε προς εξυπηρέτηση των πελατών.
Και στο κέντρο ο αδύναμος και ανυπεράσπιστος πολίτης. Ο πολίτης που πληρώνει και τον δικαστή και τον δικαστικό υπάλληλο και τον δικηγόρο και το κράτος, καθίσταται το θύμα ενός συστήματος εξουσίας, που μάχεται να διατηρήσει, εάν όχι να ενισχύσει, τον αυταρχισμό του και την αυθεντία του. Και ιδιαίτερα να παραμείνει στο απυρόβλητο, δήθεν για να μην θιγεί η ανεξαρτησία και το ελεύθερο φρόνημα του δικαστή. Δήθεν…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Πάτρα: Αυτό είναι το πόρισμα για τους θανάτους Μαλένας και Ίριδας – Τι αναφέρει για τις φωτογραφίες που αποκάλυψε η ΜΠΑΜ
Πάτρα: «Δεν μας χρειάζεται η ομολογία όταν υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα» είπε ο ποινικολόγος Π. Παπαϊωάννου
