Μετά την ουσιαστική φίμωση των δικηγόρων στα ακροατήρια του Συμβουλίου της Επικρατείας έρχεται και ο ασφυκτικός περιορισμός των εγγράφων, που περιλαμβάνουν την υπερασπιστική, της προσφυγής, επιχειρηματολογία.
Της Τζώρτζια Κοντράρου
Με την απειλή χαρατσιού, τίθενται περιορισμοί στην έκταση των δικογράφων που συνοδεύουν τις προσφυγές. Γιατί άραγε; Η κυβέρνηση και οι δικαστικοί λειτουργοί του ΣτΕ ονομάζουν το μέτρο εκσυγχρονισμό. Οι δικηγόροι το λένε περιορισμό των δικαιωμάτων των πολιτών με ελλειπτικές προσφυγές. Και μάλιστα επ΄απειλή χρηματικών κυρώσεων που ήδη θα επιβαρύνουν την ακριβή διαδικασία απονομής της Δικαιοσύνης.
Σε μία εποχή που οι ματαιώσεις, κυρίως πολιτικών διεκδικήσεων, λόγω αδυναμίας καταβολής δικαστικών ενσήμων, πράγμα που δείχνει τη δυσκολία των πολιτών να ανταποκριθούν στις ήδη ακριβές απαιτήσεις της Δικαιοσύνης προκειμένου να αποδοθεί δίκαιο, έρχεται και το «χαράτσι της μεζούρας» των δικογράφων.
Οι δικαστές του ΣτΕ εδώ και χρόνια έχουν περιορίσει τον προφορικό λόγο των συνηγόρων, πλήττοντας σοβαρά ακόμη και την έννοια της δημοσιότητας μιάς δίκης. Δείχνουν να μην έχουν χρόνο και υπομονή να ακούσουν προφορικά τα επιχειρήματα στήριξης μιάς προσφυγής. Αρκούνται στα έγγραφα, τα οποία, εσχάτως, τους φαίνονται υπερβολικά πολλά για να τα μελετήσουν.
Από την άλλη πλευρά οι δικηγόροι αναρωτιούνται εάν οι δικαστές τους θεωρούν «χασομέρηδες» και «φλύαρους» να αναπτύσσουν την επιχειρηματολογία τους σε πολυσέλιδες προτάσεις, από χόμπυ ή από δικομανή διαστροφή.
Αναλογίζονται πόσα χρήματα θα απαιτούνταν να καταβάλλουν οι φορείς που προσέφυγαν στο ΣτΕ για τα μνημόνια, τα οποία από μόνα τους ήταν εκατοντάδες σελίδες.
Οσο για τον περιορισμό του προφορικού λόγου έχει ήδη καταγγελθεί ως κραυγαλέα «φίμωση» ο χρόνος ελάχιστων λεπτών που δόθηκε στους δικηγόρους κατά τη συζήτηση της προσφυγής εναντίον της συμφωνίας των Πρεσπών, ενώπιον του ΣτΕ.
Οι δικονομικοί κανόνες περιέχουν εκείνες τις δικλείδες ασφαλείας που προστατεύουν τα δικαιώματα των πολιτών και προτάσσονται από τους συλλειτουργούς της Δικαιοσύνης, που είναι οι δικηγόροι. Τους τελευταίους τους πληρώνει ο πελάτης.
Τους δικαστές, όμως τους πληρώνουμε όλοι μαζί. Και είναι ακριβό το χαράτσι των 25.000.000 ευρώ το μήνα, που κοστίζουν στον ελληνικό λαό, ενώ δείχνουν να κουράζονται να διαβάζουν και να βαριούνται να ακούνε την υπεράσπιση.
Σε λίγο δεν θα χρειάζεται να ανεβαίνουν και στις έδρες. Φευ!
